مقاله ی علوم قرآن و حدیث: تکلیف با خود و جامعه
بسم الله الرحمن الرحیم
مسئله ای که ما در جستار های پیش رو در پی آن هستیم، برگرفته از وضعیت نسبتاً رها شده ی امروز این رشته در فضای حرفه ای و اجتماعی جمهوری اسلامی ایران است. ما در کشوری زیست می کنیم که پایه های انقلاب 1357 آن، بنا به باور بنیادگذاران آن، بر دین اسلام استوار می باشد. دینی که بنا به شهرت علمی در حوزه های علمیه شیعی، منابع اجتهاد و پیشبرد مرز های علوم دینی آن بر 4 رکن کتاب، سنت، عقل و اجماع می جنبد و آنچه که به این منابع ((شخصیت اسلامی)) می دهد، همان ((کتاب)) و ((سنت)) است، زیرا عقل و اجماع متعلق به همه ی انسان ها و دانشها است نه، تنها مسلمانان و معارف اسلامی. برآیند این شیوه ی معیَّن، علوم اسلامی منهای ((قرآن)) و ((روایات))، اساساً معنایی ندارند، وجود اسلامی خود را از دست می دهند و بدون ریشه ی آیاتی و احادیثی، ما نمیتوانیم علومی به نام فقه، اصول فقه، اخلاق اسلامی، فلسفه اسلامی، حقوق اسلامی، سیاست اسلامی و هیچ یک از دانش های اسلامی فرع و پیرامون بر این ها را داشته باشیم و یا حتی پسوند اسلام را هم بر آن ها بگذاریم، همچون تاریخ اسلام، جامعه شناسی اسلام، فلسفه ی اسلام و هیچ یک از دانش های فرع و پیرامون بر این ها.
برای خرید این دستآورد، به آغاز ((برگه ی اصلی)) وبلاگ بروید:
کرمانشاه.
سامانه: #آموزش نوشت
