امیررضا عطری- مدرس و فعال علوم انسانی و اسلامی | Amirreza Etri- Islamic Educator

مدرس و کنشگر علوم انسانی و اسلامی | Humanities & Islamic Educator & Activist

امیررضا عطری- مدرس و فعال علوم انسانی و اسلامی | Amirreza Etri- Islamic Educator

مدرس و کنشگر علوم انسانی و اسلامی | Humanities & Islamic Educator & Activist

امیررضا عطری- مدرس و فعال علوم انسانی و اسلامی | Amirreza Etri- Islamic Educator

- دانش آموخته ی ممتاز کشوری الهیات و معارف اسلامی دانشگاه قم
- پژوهشگر، نویسنده و توسعه دهنده ی علوم انسانی و شیعی


- خریج وطنی متمیز فی الالهیات و المعارف الإسلامیة من جامعة قم
- باحث و کاتب و مطور للعلوم الإنسانیة و علوم الشیعة


- Distinguished national graduate of theology and Islamic studies from University of Qom
- Researcher, writer and developer of humanities and Shiite knowledges


و ...

- - - تابع قوانین جمهوری اسلامی ایران - - -

دنبال کنندگان ۱ نفر
این وبلاگ را دنبال کنید
آخرین نظرات

۱۳ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «تکثر» ثبت شده است

می توان در پهنه ی دانش دینی، پویا و اثرگذار بود و در عین حال، مدرک تحصیلی یا مدرک تحصیلی عالی هم نداشت.

 

یادآوری نام این افراد، دلیل بر درست دانستن همه ی گوشه های شخصیتی و دانشی آنان نیست.

 

  1. حوزوی بی اجازات:
    1. سید محمدکاظم موسوی بجنوردی/ بنیادگذار دایرة المعارف بزرگ اسلامی (پژوهش های ایرانی و اسلامی) تهران
    2. حجت الاِسلام علی صفایی حائری/ سخنران و نویسنده
    3. حسن رحیم پور ازغدی/ مبلغ ایدئولوژیکی

 

  1. بی مدارک تحصیلاتی کلاسیک:
    1. مدرسه ای محض:

2-1-1. نظام الدین آل آقا/ معلم دینی مدارس کرمانشاه

    1. دانشگاهی محض:

2-2-1. سید غلامرضا سعیدی/ پژوهشگر و نویسنده

  1. مکتبی:

3-1. محمد اسماعیل دولابی/ عارف

3-2. جعفر مجتهدی تبریزی/ عارف

 

  1. بی دستگاه تحصیلاتی:

4-1. رجبعلی خیاط/ عارف

4-2. احمد حسینعلی تهرانی/ عارف

  • امیررضا عطری

چکیده:

با نگاه به فراز و فرود های اجتماعی-سیاسی در تاریخ، روند تجربیات انسانی در گذر زمان تا به عصر معاصر به گونه­ای پیش رفته است که در عرصه ی حکمرانی سیاسی در جهان، شعارهای خط مشی خود را برای حفظ ثبات جامعه، بر رعایت حقوق متقابل قرار داده اند. راهکارهای سیاسی موجود مبنی بر رابطه ی مستقیم پاسداشت حقوق انسانی و گروه های انسانی در اجتماع است که نهایتاً به زد و خوردهای درون اجتماع نینجامد. ریشه های این رواداشتن ها و قائل شدن حق آزادی برای ابراز حقوق آحاد و اجتماعات گوناگون، بی گمان چون به محتوای فرهنگی باز می گردد پس به لحاظ موضوع به علم اخلاق پیوند می خورد و در تاریخ اخلاق نیز سرنخ این موضوع به شیوه های دینداری و رحمانی در تاریخ باز می گردد. با نگاه به آموزه های اصیل اسلامی به عنوان یک دین یکتاپرستانه در مرزبندی دین در جهان امروز، نه تنها ریشه ها و تأییدات روادانستن حق ابراز حقوق برای افراد و گروه ها را برای به خشونت کشیده­نشدن جامعه بلکه با تأکید بر کرامت انسان می بینیم، در قالب پندها و راهکارهایی که در آیات و روایات اشاره شده است بنیادهایی نظری نیز بر این موضوع را می توان از مسائل شخصی تا سیاسی، در این نگاه گذرا تا حدودی به دست داد.

 

واژگان کلیدی: رواداری، مدارا، تسامح، تساهل، رحمانیت، اجتماع، بنیاد دینی

  • امیررضا عطری

📍دیگر خدمات:

Insta:

نشر آثار آیت الله سید مرتضی جزایری (عربی):
instagram.com/smjazayeri.ar

 

نشر آثار آیت الله سید مرتضی جزایری (انگلیسی-english):

instagram.com/smjazayeri.en

 

ارتباطات علمی-دینی:

instagram.com/amirreza_etri

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

Telegram:

آموزش زبان عربی فراگیر:
t.me/arabi_etri

 

اطلاع رسانی درس دینی مدارس:
t.me/dini_etri

 

هم افزایی معلمان علوم انسانی ایران:

t.me/moallemane_oloome_ensani

 

آکادمیک علوم قرآن و حدیث (گروه با همکاری- و ارسال درخواست قبلی):

t.me/+RB4zTM-r5lmc_jmW

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

Web:

نشر آثار آیت الله سید مرتضی جزایری:
 smjazayeri.blog.ir

 

ادب گویه های مرحوم مرتضی عطری:
 mortezaetri.blog.ir

 

خدمات فکری بی مرز اندیش:
 bi-marz-andish.blog.ir

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

 

دولت و همه ی مسئولان گرامی کشور!

با پایان دادن به تعطیلات بی رویه و ناتراز در کشور، نخست به ارزش خود در نزد مردم ادامه دهید و در راس همه ی سازمان ها، کشور را به وسیله ((آموزش و پرورش آن)) از لبه ی پرتگاه به کنار آورید. رها کردن شغل های مهم کشور مانند معلمی، در شان شما نیست، چون اگر معلمان کشور، هر روز در امر فعالیت کشور درگیر نباشند و بخواهید آموزش و پرورش را به سبک چندصدسال پیش ناکجاآباد مدیریت کنید، دامنه ی تباهی و فساد در همه ی فعالیت های کشور -که بنیاد تک تک شان در آموزش و پرورش است-، پیش از هر کسی دامن خودتان را می گیرد که هم اکنون شعله های آن در حال جان گرفتن است ...

 

چه کسی گفته که آموزش و پرورش نمی تواند تولید ثروت کند ... ؟!

چرا نباید ((همه)) رشته های دانشگاهی کشور سهم و حق و فرصت های فراوان کار داشته باشند .. ؟!

وقتی من نوعی توان کار در روند کشور دارم، رشته ام هر چه که هست، چرا نباید سهم در اشتغال های گوناگون اداری یا حمایت خصوصی داشته باشم ... ؟!

اگر بنا بر کار دقیق است، خب مگر رشته های خودتان چقدر با شغل هایتان ارتباط دارد ... ؟!

قانون برای همه ... فرصت برای همه ... دارد دیر میشود!

                 /   خوب ((بمانید)) ...     /

 

# نه به تعطیلی

#نه به بیکاری     #نه به بدکاری     #نه به بیگاری     #آری به درست کاری

#زمستان پر کار     #بهار پر کار       #تابستان پر کار        #پاییز پر کار

-----------------------------------------------------------------------------------------

 

- This site for everybody! so use translation tools, in bottom.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

- بهره گیری از مطالب این پایگاه، تنها با اصول حرفه ای برگشت دادن (ذکر نام محتوا و سازنده) مجاز است، وگرنه مالک اثر، شرعاً و قانوناً راضی نیست و تخلفات مربوط، پیگیری می شوند.

- هر گونه استفاده ی اقتصادی-تجاری و چاپی-انتشاراتی نسبت به آثار، دخل و تصرف های علمی و مادی در آن ها، کپی برداری و انتقال محتواهای خریدنی فقط با اجازه ی صاحب اثر مجاز می­باشد، در غیر این صورت، صاحب اثر، شرعاً و قانوناً راضی نیست و تخلفات، پیگیری می شوند.

- یاد بگیریم حالا که جهان را بر پایه ی اقتصاد می گردانیم، خریدنی ترین چیزها ((دستآورد های معنوی و فکری)) اند. تا هنگامی که جهان این گونه می اندیشد، به پاس ارزش تلاش در راه ((پایه های مهارتی و واقعی زندگی)) بسیاری از آثار و خدمات تلاشگرانه ام نیز طبعاً از این قاعده ی چرخه ی اقتصادی، مستثنی نیست. باید یاد بگیریم، حالا که جهان را بر پایه ی اقتصاد می گردانیم، اندیشه ورزان دغدغه مند جامعه، همانند شما و دیگر گروه های بهره بخش و حتی متقلب جامعه، حق زندگی و حقوق حرفه ای-مدنی دارند!

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

برنامه های کلان (با به روزسازی های آرام آرام): - کلیک کنید -

1. شفاف سازی حال و تاریخ

2. سهم گیری اسلامی

3. گفتگوی جمعی آزاد

4. گفتگوهای امام زمانی

5. دانشنامه ی کوچک فارسی شهر کرمانشاه

6. دفاعیه ی علوم انسانی

7. دانشنامه ی کوچک ایران

8. راهنمای کوچک انسان

 

برنامه های کوچکتر دنباله دارتر و دقیق تر (با به روزسازی های آرام آرام): - کلیک کنید -

1. دستگاه اندیشه ی دینی

2. اصطلاحات تازه ی دنیایی

 

  • امیررضا عطری

یا خالق و یا مدبر ای آفریننده و ای چاره اندیش

 

ای همه ی اهل عالم ...!

ما باعثان قتل های فراوانیم ...

شرف داشته باشیم و انسان را به کشتن ندهیم!

انسان کشتنی نیست، انسان زندگی کردنی است!

1. ارزش جان یک انسان از همه ی دنیا و آخرت بالاتر است.

بیشتر مردم ایران!

به ویژه توده های متوسط و مستضعف جامعه!

می دانم که از شرایط کنونی زندگی و اجتماعی تان ناراحت و بیزارید. ولی یک پرسشی از شما دارم:

به دیدگاه شما تنها در همین 100 سال پیش، چند میلیون نفر انسان، روی زمین، برای کشمکش های سیاسی، قربانی و کشته شده اند؟!

انسان هایی که عزیز عزیزانشان و خانواده شان بودند و بسیاری نیز از داغ آن ها دق کردند.

چه چیزی خون بر زمین ریخته ی آن ها را جبران خواهد کرد؟!

دیگران، تقصیر خود را به گردن خدا و با وعده ی جبران در آخرت که محسوس نیست و هیچ ربطی هم به آن ها ندارد نیندازند.

چه چیزی می تواند هزاران فاجعه ی زندگی های تخریب شده و ویران شده ی قربانیان آشوب ها را به عقب و پیش برگرداند؟!

نه این که اعتراض و رواداری شما آشوب باشد! هرگز! یک دانشجوی واقعی و یک هنرمند واقعی چگونه می توانند هرج و مرج کنند؟! هرج و مرج کار آشوبگر است نه مطالبه گر. خواه این آشوبگر در دل معترضان باشد یا در مسئولان.

مسئولان از کشوری تا لشکری وظیفه شان هماهنگی با هم برای خدمت به مردم است، در غیر این صورت مسئولیتشان دیگر معنا ندارد و مردم هم وظیفه شان در قبال زندگی شان، بهره گیری از نعمت ها و در قبال مسئولان، کمک و نقد است.

اگر جایی وضع خوب پیش رود، بیشتر مردم اعتراض نمی کنند ولی اگر برعکس باشد و خواست مسئولیتی از بالاترین جایگاه های کشور تا آموزگاران، برای شنیدن سخن شخص معترض نباشد، زد و خورد پیش می آید.

  • به راستی جایی که ((دلسوزیِ گسترده)) باشد، هرگز کار به این نما کشیده نمی شود.

ولی من می خواهم با شما از تکامل تاریخ سخن بگویم:

  • امیررضا عطری

بسیاری از مردم ناراحتی هایی دارند و به علت تمرین نکردگی های خانوادگی و اجتماعی برای گفتگو، یاد نگرفتند که با یک صدای واحد، حرفشان را بزنند و خواسته هایشان را شفاف بگویند، ولی من به جایشان این کار را می کنم، شاید از خشونت دو طرف جلوگیری کنم. به هر حال، همه مان سوار یک کشتی هستیم. باید این را بدانیم!

حالتِ جریان این است که گویی یک نفر به مردم می گوید:

تو گل پسر و تو دختر خوب!

در وضعیت رهاشدگی اجتماعی ات، در سن سی و چند سالگی ات؛ درست در همان لحظه ای که در دل شب از هجوم افکار منفی و حسرت خوابت نمی بَرَد، درست در همان لحظاتی که تنها دغدغه ات از شدت بی کس و کا ری، این شده که داری به خودت فشار می آوری که نه برای لذت بلکه برای گریز از ویرانی های روانت هم که شده، باز خودارضایی نکنی!!! (شک دارم که واقعاً اصلا ارضایی هم در کار باشد که بخواهد خودارضایی ای هم باشد و آخر بشود گناه!) و چگونه ذهنت را از افکار پریشان و اشتباه، نه مثبت بلکه حداقل به حالت اول برگردانی! درست در همین لحظه هایی که به این فکر می افتی که جدای از هر حرف جزئی، اصلا شوخی شوخی با ((عمرت)) بازی کردند و بالأخره چه خاکی باید بر سرت بریزی،

درست در همین لحظه:

درست در همین لحظه:

آن دسته از دختر و پسرها و زن و مردهایی که از درون هیچ باوری به هیچ چیز جمهوری اسلامی ایران ندارند و تنها با سفارش و زیر نقابِ ((به نامِ دین)) یا ((به نامِ موفقیت)) یا ((به نامِ آدم های خوب و مردمی! [تو بگو» نان به نرخ روز خور های تازه به دوران رسیده ی ناآشنا با فلسفه ی شهر و جامعه])) و با سوء استفاده از این نام های اصیل نفوذ کرده و هر کاری دلشان می خواهد می کنند، جدا از این که چندین سال است که ازدواج کرده اند و چند بچه و ژن خودشان را تکثیر کرده اند، همزمان با این لحظاتِ تو: دغدغه و فکر لحظه شان این است که چگونه بیشتر از این بخورند و بپاشند و شهوترانی محض کنند که منجر به ترکیدن دل و روده شان نشود و باز هم دیگران با متوجه نشدنشان، فحشش را به پیغمبر و امام و ایران و انسان بدهند!

 

خب درست هم می گوید. من هم در ادامه می گویم:

این افراد نه این که همیشه نخواهند تو را بفهمند، بلکه واقعاً در عمل اصلاً ((نمی توانند تو را بفهمند))، چون احوال روانی تو را از بیخ و بن تجربه نکرده اند. آن ها بیکاری، رانده شدن، سرخورده بودن، دینداری از راهی غیر از راه آنها، تحمل مخالف و تنوع، مجرد بودن، عاشق شدن، رها بودن، آزادی، تحقیر شدن و بلاتکلیف بودن و اندیشه های جماعت گرا و فهم شوق زندگی را اصلاً تجربه نکرده اند که بخواهند غم تو را هم بخورند! من هنگامی که زبان بلغاری را بلد نیستم، با مردم بلغارستان هم نمی توانم درست حرف بزنم چه رسد بخواهم ادبیاتشان را درک بکنم! نه این که بخواهم گناهشان را بشورم و وضعیتشان را توجیه کنم، نه، هرگز! خودِ ناآگاهی عامدانه، جنایت است ولی تو به خاطر ((تو)) بودنت باید یک زبان مشترک با آن ها بسازی که - حالا بحث آرمان ها بماند، ولی - دست کم حقوق پایه ای زندگی ات را دیگر از دستت نگیرند: خوراک، پوشاک، مسکن و ازدواج. حقوقی که حتی حیوانات هم از آن ها محروم نیستند، مانند سگ های پاسبان ویلا ها! اصلاً ویلای یک شخص کافر!

نپندارند که تو با پوزش نا هم میهن، ضد معنویت، حرامزاده و اضافی هستی، گرچه که نا هم میهن بودن، ضد معنویت بودن، حرامزاده بودن و اضافی بودن هم به ذات خودشان گناه و بد نیست.

درکت می کنم که در شأن تو نیست که خودت را برای کسی اثبات بکنی ولی فرض بگیر که مهربان بودنت را می خواهی برای خردسالی اثبات بکنی، امید که آن ها هم همین فکر را برای ما بکنند.

حرف دلت را واضح بگو که:

ما هم مانند شما، همه مان از کشوری با خانواده های ارزشی هستیم و نمی خواهیم به عقب برگردیم پس هیچ مشکل ((سلیقه ای)) با نظام کشورمان ایران ((جمهوری اسلامی)) نداریم بلکه ما حقوقمان را که با هم قرار گذاشتیم می خواهیم. فراموش کردید که ما هم هیچ فرقی با اولاد و عزیزان شما نداریم؟! خب ما هم مانند شما دلمان می خواهد کار داشته باشیم، که بتوانیم پول داشته باشیم و در نتیجه ما هم بتوانیم ازدواج بکنیم، ما هم مانند شما دلمان می خواهد به فرزند آوری و ساختن کانون گرم خانواده کمک بکنیم، ولی در چشم انداز های کاری شما خلأ های فراوانی وجود دارد و باعث ناتوانی ما در روند زندگی مان شده است، شما برای دانشجویان و جوانان گرامی آینده ی شغلی درست نکرده اید! ما هم مانند شما دوست داریم زن و شوهر داشته باشیم، تا مجبور نباشیم صبح تا شب در خیابان به خودنمایی و اتلاف عمر و عرضه کردن بازو و ساق پایمان مشغول باشیم و شما به ما پند بدهید، بگذارید ما هم در کنار شما بتوانیم به غیر مسلمانان و نا یکتاپرستان پند بدهیم،

ما هم مانند شما دلمان می خواهد زندگی کنیم، ما هم مانند شما هورمون های جنسی، عاطفه و روح داریم، مگر شما شعار برابری و برادری و خواهری سر نمی دهید، نمی خواهید ما برادران و خواهران کوچک شما باشیم که به وضعیتمان سر و سامانی بدهید؟! مگر داعیه دار دفاع از حق یتیم نیستید؟! ما همه بی پدر و بی مادریم، بیایید و تکلیف ما را روشن کنید و درحقمان برادری و خواهری و بزگتری بکنید. برای ما جوانان و غیر جوانان شغل امن و پایدار درست کنید تا دیگران هم بتوانند حق خواستگاری برای ما قائل شوند یا اصلاً اگر به پسران و سرکشی شان بدبینید، به همه ی ما دختران شغل با درآمد کریمانه و حق عرفی شناخته شدنِ خواستگاری دختر از پسر را بدهید که آن ها را به سرپرستی خانواگی-شغلی بپذیریم. نهایتاً یک راهی باید باشد، نمی شود که هیچ راهی برای بخشیدن ما و رحم کردن به ما نباشد. اصلاً به شعار صدقه دادنتان جامه ی عمل بپوشانید. صدقه های مادی و معنوی!

ما هم مانند شما دلمان می خواهد نیاز های اساسی انسانی مان رفع شود و در نتیجه شبیه شما با حیا و آرام و با حجاب بدون هرزه بازی های خیابانی و خوشمزه بازی های جفت گیرانه و با کرامت زندگی بکنیم و آمد و شد داشته باشیم. ما هم مثل شما دلمان می خواهد عین شما، نصف دینمان که هیچ، بلکه تمام دینمان را کامل کنیم.

ما هم تا حدودی شبیه چهره و اندام پدر و مادر شماییم. شاید کمی هم که شده رفتارمان مثل رفتار عزیزان شما، همسران و فرزندان و برادر و خواهر شما و دوستانتان باشد، ما هم دلمان می خواهد کنار شما آرامش و شادی و معنویت را تجربه کنیم، ما هم دلمان می خواهد آن قدر واجبات و مستحبات و حلال ها و مباح هایمان دم دستمان باشد که همچون شما برای نماز جماعت شوق و پر پرواز داشته باشیم. به مقدسات عالم سوگند، که این سخنان را از سر صدق دل می گوییم.

شرم نکن و حرف دلت را که جزء حقوق بشر است آسان بگو که:

ما به سن های 20 و 30 و 40 سالگی رسیده ایم و کلافه ایم، شعار هایتان را روی ما ((پیاده)) بکنید.

بد است 85 میلیون انسان معنوی داشته باشیم؟! بد است ((همه با هم)) به بهشت برویم؟! اصلاً از آرمان های امام زمان (سلام الله علیه) که شما بلدشان هستید برایمان بگویید! بگذارید ما هم کمی فرصت فکر به زندگی داشته باشیم. اصلاً مگر بد است که چندین میلیون نفر بیشتر، دوستتان داشته باشند؟! اصلاً بد است چندین میلیون نفر بیشتر شماها را همه کاره و مراد و صاحب اختیار زندگی شان بپذیرند؟! اصلاً ما و جهانمان بد، شماها مارا به جهان آباد خودتان ببرید. پدر و سالار باشید و پدری بکنید. بزرگ مادر باشید.

همه با هم شاد و معنوی باشیم ...

مگر می شود که در خانه هایتان جوان نداشته باشید؟! مگر می شود غیرتتان بپذیرد که ناموستان از دست شما برمد؟! مگر می شود که از جدل خسته نشده باشید؟! مگر می شود که دلتان نخواهد همه ی پادگان های جهان یک ماه تعطیل باشند؟! ما هم مانند شما دلمان می خواهد به جایی تعلق و وابستگی کمک کننده داشته باشیم، از ناموسمان دفاع بکنیم و از شما دلاوری را یاد بگیریم.

 

دلت می خواهد بگویی که:

یک لحظه به این فکر کن که یک روز سپیده دم بیاید و رییس قوه ی قضاییه ی ایران، تنها و بی محافظ و بادیگارد، میان شلوغ ترین میدان تهران در حال خرید روزانه اش باشد و همه با ((سلام حاج آقا!)) به او صبح خوش بگویند! سپس با مترو راهی محل کارش بشود و در مترو هم به احترام رعایت آرامشش عمداً دیگر با سخن و نگاه مزاحمش نشوند!

پرونده های هر شعبه ای شده باشد به شمار انگشتان دو دست! قوانین را عاقل ترین و مهربان ترین قضات و داوران بنویسند! پرونده ها بشود شکایت از همدیگر برای گریختن افراد از حقوق و جوایزشان!

از جوانی در شعبه ی 150 دادسرای جرایم فرهنگی شیراز شکایتی از طرف شاکیان فراوان و معاون دادستان شده باشد که اگر تا 7 روز دیگر به دعوت رسمی آموزش و پرورش برای تدریس در چند دبیرستان شهر پاسخ منفی بگوید، به دلیل اخلال در نظم فرهنگ عمومی باید 74 ضربه شلاق و 1 سال حبس تعزیری را تحمل نماید و پس از آن از کشور اخراج خواهد شد ...

بازنگری در قوانین ...

آشتی ملی ...

عفو عمومی ...

قاضیان و داوران! ما مردم سوژه های حقوقی و قابل ترحم خدا برای شما هستیم. ما از شما می خواهیم حقوق رئوفانه ی اسلامی را در حق ما ((جاری)) بکنید. درست زندگی کردن را یاد ما بدهید و شکسته نفسی نکنید. شما قاضی و داور هستید.

 

 

ما هم همچون عزیزان شما، قلب و دل داریم، برای آینده مان طبیعاتاً دل نگرانیم، از من 17 ساله بگیر تا من 110 ساله. شما اگر قوانینی را بنویسید که ما مردم را بیشتر شاد تر و شاد تر کند، اصلاً به جای 4 سال برای 40 سال به شما رأی می دهیم.

ما دلمان می خواهد هنگامی که شما را در خیابان دیدیم، مشتاقانه برای سلام و درورد گفتن به شما پیش گام شویم.

 

ای دولتمردان و دولتزنان! شما همه ی دنیای مایید! دردی در زندگی ما نیست که دارویش دست شما نباشد. بگذارید افتخار بکنیم که رئیس و صاحب ما شمایید. هر جایی باید صاحب داشته باشد. شما بزرگترین برادر و خواهر ما هستید و نماینده ی پدر و مادرمان!

چه عیبی دارد امسال همه با هم کامیاب بشویم؟! ایرادی دارد همه با هم 85 میلیون نفر دکترِ دست به کار شویم؟! دانش آموختگانِ دست به کار بشویم؟!

برای ما مردم کاری بکنید که انقدر زندگی مان تأمین باشد که با شوق و گریه وسط میدان شهر نعره بزنیم که خدایا این مسئولان را از ما نگیر! که کار، دست کاردان است. که از همه ی جهان حسرت زندگی کردن در کشوری را داشته باشند که تو مدیر اجرایی آن هستی!

در این صورت، چشم بدخواهانتان را خودمان از کاسه در می آوریم ...

آزمایش و امتحانش برایتان مجّانی است و گردن ما هم از مو باریک تر ...

 

ما هم مانند شما دلمان می خواهد، ((زندگی)) بکنیم. دلمان می خواهد همسایه ی شما باشیم. بد است فرزندانمان با همدیگر بزرگ شوند؟! بد است چندین میلیون نفر بیشتر دوست و رفیق داشته باشید؟! دلمان می خواهد با شادی شما شاد و با سوگتان دیوانه بشویم.

بگذارید ما مردم با هزاران برابر به خود بالیدن، به خود افتخار بکنیم که در کشوری زندگی می کنیم که شهروندانش شمایید. بانکدارانش شمایید، خبرنگارانش شمایید، بسیجش دیگر وقت استراحتش رسیده باشد، انصار حزب اللهش پناهگاه مسلمانان که هیچ بلکه به گفته ی قرآن ملجأ مشرکان هم باشد، مردم با دسته های گل برای سپاسگزاری از خدمات واقعی اساتید دانشگاه ها، به دیدنشان بروند ...

روزی برسد که همه ی مردم برای حقوق اساسی بشری شان، پارتی و آشنا داشته باشند.

 

  • به همه ی مقدسات عالم سوگند، که هر چه که گفتیم، درست است که تلاش می خواهد و زمانبر است ولی ((شدنی)) است ...

 

 

پس چه بخواهیم چه نخواهیم از دید روند تاریخی چند چشم انداز قابل پیش بینی است:

 

1. اعتراضات فرسایشی:

اعتراضات خیابانی که سال ها به طول خواهد انجامید، نیرو های نظامی خسته خواهند شد و بسیاری از دو سویه خواهند مرد، کینه ی مردم هزاران برابر می شود، کشور نا امن می شود، خارجی ها طمع می کنند، مردم با خشونت تمام حاکمیت را به دست می گیرند و ما می مانیم و هزار سال پس رفتگی فرهنگی و دانشی از جهان. (پسندیده نیست.)

2. براندازی سخت:

مردم خود را با برنامه ریزی مسلح می کنند، احزاب گوناگون می سازند، اشخاص سیاسی را می کشند، در یک خیزش پر از سرخوردگی به هیچ کدام از مسئولان و خانواده هایشان که از سر سفره ی زندگی بلندشان کرده اند، رحم نمی کنند، با همه ی دیندارانی هم که هیچ کاره یا حتی ستم دیده و روشن اندیش هم بودند، خشن رفتار خواهد شد، نزدیک 50 سال بعد دوباره خیزشی با نمایی دینی برای بازگشت به معنویت رخ خواهد داد و هی تکرار های سخت نتیجه ده! (پسندیده نیست.)

3. کوچ بزرگ:

مردم خسته و نا امید اند، چون حاکمیت سهمی در میهن برایشان قائل نیست، تصمیم می گیرند که به هر نقطه ی دیگری از دنیا که شده کوچ کنند و میلیون ها نفر ایران را ترک خواهند کرد، ایران کاملاً هویتش دگرگون می شود و نسل های پس از این مسئولان، از والدین و اولیای خود انتقام فشار و بستگی و گوشه گیری فضای رشدشان را خواهند گرفت و ایران کشوری وابسته خواهد شد. (پسندیده نیست.)

4. نفوذ ویرانگر:

افرادی که لبریز از کینه و عقده اند، به گونه ای که به مخیله ی مسئولان هم خطور نکند، به تنه ی نظام سیاسی نفوذ پیدا می کنند و با اندیشه های رادیکال افراطی، از درون دگردیسی ای نرم و مخملی ایجاد می کنند و ماهیت سیاسی کشور را دگرگون می کنند، به کوچک و بزرگ مسئولان پیش رحم نمی کنند و بیشترشان را از کشور اخراج می کنند، سرمایه های فراوانی از دست خواهد رفت، فرصت عذرخواهی ای برای هیچ کدام از مسئولان گذاشته نخواهد شد و خاطرات سیاسی گریبانگیرتر ایران می شود و فلسفه ها و آرمان های سیاسی دوباره فقط شعار داده می شوند و زندگی ها به کناره خواهند رفت و ایران کشوری بی فایده خواهد شد. (پسندیده نیست.)

 

ولی بی بهانه سازی دو طرفه ی خشونت،

می شود که مردم با ((خواست مدنی)،

با نمایندگانی در داخل کشور بگویند:

فوری و اولیه بگوییم: از ما 85 میلیون ایرانی درون کشور، دست کم 65 میلیون نفر مستقیم یا نا مستقیم،

1. یا کار نداریم یا کارمان مورد علاقه مان نیست یا امنیتِ کاری نداریم.

2. به امنیت خوراکی و آشامیدنی بهره بخش و متنوع، آزادی پوشش و از عهده برآمدن پرداخت هزینه های آب سالم و همیشگی، برق، تلفن، گاز کافی، درمان و حمل و نقل دسترسی نداریم.

3. توان خرید یا اجاره ی مسکن و خانه ی مناسب نداریم.

4. به اینترنت آزاد، سریع و امن جهانی دسترسی نداریم.

5. شغل مطمئن و پول کافی برای تشکیل و ادامه ی خانواده نداریم.

6. نیاز های جنسی و عاطفی و روحی سرکوب شده ی فراوان داریم.

7. احساس کرامت انسانی، باز بودن فضای فرهنگی، امید به آینده، امنیت روانی، صلح انسانی، دیده شدن در امور کشور، آبادانی و شنیده شدن خواسته ها و اعتراضاتمان ازطرف مسئولان و پوزش خواهی و جبرانشان را نداریم.

8. دیگر اندیشانمان در بیرون از کشور، نمی توانند به کشور و وطنشان بازگردند.

ما مردم ایران! مانند همه ی مردم جهان، نه تنها گرامی، بایسته ی حقوق بشر و رو به بالندگی تنی، روانی و روحی هستیم، بلکه خواهان توسعه و پیشرفتِ دقیقه افزون همگام با جهان هستیم.

برای همین، مسئولان بزرگ کشور ما، وظیفه شان است که دست کم برای ما مردم که دِینمان را به پادشاهان و انقلاب و زمین و زمان ادا کردیم:

1. کار فراخور مورد علاقه و با امنیت شغلی

2. امنیت خوراکی و آشامیدنی بهره بخش و متنوع، آزادی پوشش و از عهده برآمدن پرداخت هزینه های آب سالم و همیشگی، برق، تلفن، گاز کافی، درمان و حمل و نقل

3. توان خرید یا اجاره ی مسکن و خانه ی مناسب

4. اینترنت آزاد و امن جهانی

5. شغل مطمئن و پول کافی برای تشکیل و ادامه ی خانواده

6. امکان فرهنگی-اقتصادی برآوردن نیاز های جنسی و عاطفی و روحی سرکوب شده ی فراوان

7. احساس کرامت انسانی، باز بودن فضای فرهنگی، امید به آینده، امنیت روانی، صلح انسانی، دیده شدن در امور کشور، آبادانی و شنیده شدن خواسته ها و اعتراضاتمان ازطرف مسئولان و پوزش خواهی و جبرانشان

8. فرصت بازگشت دیگر اندیشانمان در بیرون از کشور، به کشور و وطنشان

را ایجاد بکنند.

به راستی، این کار ها بر عزت و سرافرازی دنیوی و اخروی شان می انجامد.

(پسندیده است.)

 

  • مردم با هیچکس دشمنی ندارند بلکه دنبال این اند که این گرایش های فطری را برایشان هموار بکنند و جهان تا حد امکان با گفتگو و صلح پیش برود، در غیر این صورت، طیبعتاً حکومت ها و دولت ها هم بی معنا و بی محتوا خواهند بود.

 

ما مردم، منتظر پاسخ زودهنگام و روشن و جبران کننده ی مسئولانِ خودمان هستیم.

 

 

کار گروهی:

مردم ایران!

چرخ روزگارتان هر گونه که گذشت، اگر می خواهید دست کم در میان جمع های خودتان، بتوانید به همدیگر کمک کنید و راهی برای هم بگشایید، باید و باید و باید با همدیگر ارتباط برقرار کنید، قول می دهم که گفتن دیدگاه هایتان به همدیگر و سخن گفتنتان با هم، شما را نخواهد کشت و آبرویتان هم نخواهد رفت!

اگر می خواهید به انسانیتتان عمل کنید و زندگی تان را در هر وضعی، چه رسد به وضع نابه سامان کنون بهبود دهید، باید یاد بگیرید که با هم، هم افزایی داشته باشید و ساختار و سازمان بسازید. در گردهم آیی های واقعی و مجازی هدفمند، با هم باید جوامع ارتباطی و تشکیلاتی بسازید. وگرنه در هیچ کاری به کامیابی یا کامیابی واقعی جمعی نخواهید رسید ...

این شما و این شما ...

 

 

با سپاس و گرامیداشت

 

یک شهروند ایرانی

امیررضا عطری

 

 

 

سامانه: #روزگار نوشت #جنسیت نگاشت #ایران شناسی

 

کرمانشاه

  • امیررضا عطری

إِنَّهُ هُوَ الْحَکِیمُ الْعَلِیمُ ...

 

42. استاد جواد فاضل لاریجانی (نویسنده) (درگذشت 1340)

 

43. استاد عباس خلیلی عراقی (سیاستمدار)

 

44. استاد حشمت الله دولتشاهی کرمانشاهی (فعال اجتماعی)

  • امیررضا عطری

پیرو 2 برای کتاب ((فارس و فارسی کرمانشاهی: درآمدی با واژه نامه ای گذرا)):

 

یدُاللهِ فوقَ أیدیهِم. یک صبح تابستانی، کرمانشاه، 1400. چهارراه شیر و خورشید. عکاس: خودم.

 

بسم الله الرحمن الرحیم

 

شهر کرمانشاه به دلیل فرهنگ باز و شهری و ارتباطات توانمند و خوش بینانه با جهان پیرامونش، تنها شهر ((اکثریت کرد))ی در جهان است که، با تکثر تاریخمندانه اش ((دروازه ی پیوند کرد با دیگران)) و نماد ((وحدت و هم زیستی مثبت عملی اقوام)) می باشد و همیشه به ((هندوستان ایران)) و اکنون به ((بهشت زبان شناسی ایران)) معروف است. برای همین، بدخواهان ایران همیشه به آن و حتی لهجه ی فارسی ویژه اش حسادت کرده اند و به ما ((با افتخار: بچه های کرمانشاه)) توهین هایی همچون ((کورد پلاستیکی)) کرده اند یا با لحنی مضحک و چندش آور، ((بچه فارس)) خطاب کرده اند.

باشد! اگر ((کورد پلاستیکی)) و ((بچه فارس)) بودن، به معنای اصالت اخلاقی است، ما بومیان شهر کرمانشاه با همه ی تنوعمان، به خود می بالیم که ((کُرد پلاستیکی)) و ((بچه فارس)) هستیم ...

 

برخی دیگر از نام های خانوادگی ویژه ی فارس های کرمانشاهی:

- برای این موضوع، تنها نیاکان پدری (پدر-پدر-پدر-...) مدنظرم نیست، بلکه کلیت نژادی خاندانی آن خانواده مدنظرم است. -

70. صدف 71. آجیلیان 72. دُریَتیم 73. تیمورپور 74. اربابی 75. برخی های زارعی 76. مُنَقَّش 77. برنجیان 78. فیض نوروزی 79. خوروَش 80. ربیعی 81. عمویی 82. برخی های شهری 83. فیض رحیمی (سادات) 84. پالیزبان 85. خوانساری (ها) 86. مبشری 87. ودود 88. برخی های شیرازی 89. خیابانی 90. شیخ الاسلامی 91 پاکرو 92 ادبی 93 کبرایی 94 حائری (ها) (سادات) 95 صباحی (سادات) 96 برخوردارپور 97 مختاریان 98 مرزبانی 99 ابوالحسنی 100 طوسی 101 سعدی 102 پایکار 103 زرنگار 104 ناصری تبریزی 105 نواب صفا 106 معطری 107 رضوان مدنی 108 خوش طینت 109 خانپور 110 خالی گران 111 حاجی مقصود و ...

 

اگر کسی با سندیت و استدلال، مدعی نادرست بودن جای گیری یکی از این نام های خانوادگی در این فهرست است یا خواهان افزوده شدن به آن است، می تواند مطلب خود را برای من فرستد که پس از راستی ­آزمایی بنده، در ویرایش های بعدی زدوده یا در تلافی­ نوشت های پسین افزوده خواهد شد. با سپاس و احترام.

 

برخی از فارس های کرمانشاهی سرشناس اجتماعی:

پیش از گشودن این گفتار، بایسته است که بگویم: به راستی که پرداختن به پیشینه ی دیگر اقلیت های این ((اُستان)) بایسته و شایسته است: 1. پارتی (پهلوی) ها، 2. دیگر ایرانیان کوچ کننده، 3. دیگر ایرانی های زاده شده و بزرگ شده یا هر دو، 4. یهودیان و مسیحی ها به ویژه آشوری ها و ارمنی ها 5. آریایی ها و غیر ایرانی ها، که با دریغ، بیشتر سه دسته ی نخست به بیرون از استان کرمانشاه و بیشترِ نزدیک به همه ی دو دسته ی پایانی در دهه های پیش به بیرون از ایران کوچ کرده اند؛ به خصوص این که یهودیان و مسیحی های شهر کرمانشاه و سرشناسانشان، حق بزرگی به گردن خدمات اجتماعی و اقتصاد این شهر و استان داشته اند. توضیح این که فارس های شهر و این اقلیت ها، در کنار هم یک جمعیت کلان به ویژه در مرکز استان را می ساخته و می سازند. نه این که بخواهم مرزبندی میان کرد و غیر کرد بکنم، بلکه وظیفه ی من پژوهشگرِ فرهنگی این است که عین واقعیت موجود را ببینم و حالا در این گم شدگیِ هم استانی هایم که حافظه ی تاریخی شان را از دست داده اند، این تلنگر را به مغز اجتماع بزنم که: باید بدانیم با این که درست است جا هایی در جهان هستند که یکدست اند، ولی  آجر های خانه ای که ما کرمانشاهیان در آن زندگی می کنیم را تنها یک دست نساخته است، هر چند دیگر دست هایی به شمار کمتر.

تاریخ، وجود دارد. یکدیگر را پاس بداریم!

من می توانم افراد فرهیخته و دست به کار، فراوان از فارس های کرمانشاهی بگویم، ولی برای این که برای خواننده آشکار تر و ملموس تر باشد، اشخاصِ بِه نام را بر می شمارم که هم بر آگاهی مخاطب آسان تر افزوده گردد و هم برای کسی شبهه ی ((معروف سازی)) پیش نیاید.

 

1. شهید حسین خان معین الرعایا (صاحب تکیه):

سُراینده، نیکوکار مذهبی عصر قاجاریان و بنیادگذار تکیه ی منسوب به معاون الملک.

  • امیررضا عطری

پیرو 1 برای کتاب ((فارس و فارسی کرمانشاهی: درآمدی با واژه نامه ای گذرا)):

 

بسم الله الرحمن الرحیم

 

یک عصر تابستانی. کرمانشاه، 1400. خیابان خیام. عکاس: خودم.

 

برخی دیگر از نام های خانوادگی ویژه ی فارس های کرمانشاهی: 59. برخی های توکلی، 60. برخی های عظیمی، 61. وطنچی، 62. برخی های کرمانشاهی، 63. داوری، 64. نینوا و ...، بیشتر سادات شهر کرمانشاه، ازجمله: 65. شبیری، 66. برخی های موسوی، 67. میرزاده، 68. بحرینی و ... و دیگر نام های خانوادگی ای مانند 69. شوشتری و ... .

 

اگر کسی با سندیت و استدلال، مدعی نادرست بودن جایگیری یکی از این نام های خانوادگی در این فهرست است یا خواهان افزوده شدن به آن است، می تواند مطلب خود را برای من فرستد که پس از راستی­آزمایی بنده، در ویرایش های بعدی زدوده یا در تلافی­نوشت های پسین افزوده خواهد شد. با سپاس و احترام.

  • امیررضا عطری

پیرو 1 برای کتاب ((معرفی مختصر برخی از متخصصان غیر حوزوی علوم اسلامی-شیعی)):

 

بسم الله الرحمن الرحیم

 

الف) زندگان:

1. فروغ پارسا: ایرانی؛ 1338(چه بسا تهران)؛ پژوهشگر دینی و استاد پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی تهران ایران.

  • امیررضا عطری

بسم الله الرحمن الرحیم

کتاب ((فارس و فارسی کرمانشاهی: درآمدی با واژه نامه ای گذرا)) پژوهشی درباره ی نژاد فارس کرمانشاهی  و لهجه ی فارسی کرمانشاهی است و در دنباله ی این نگاه، به بحث های: پیوند نژاد و لهجه، ریشه شناسی تاریخی، زبان­ شناسی، هویت فرهنگی، فرهنگ در دین، پیوند فرهنگی، روشن سازی راه فرهنگی و کارکرد دینی، پرداخته است. نویسنده، این کتاب را به علت ناچیز بودن پیشینه ی تحقیق در موضوع های تخصصی مطرح شده اش در وضعیت هویتی آشفته ی وقت، یک وظیفه ی فرهنگی فوری و ارزیابی شتاب­ زده و پیشگفتاری، بر این بحث ها می داند، که واژه نامه ای کوتاه را نیز نشانه وار، در کنار گفتار های طرح شده، به نمایش گذاشته است. در حقیقت، این کار، تلاشی در راستای مطالعات میان رشته ای علوم ادبی و علوم دینی، برای نشان دادن کاربرد مستقیم علوم انسانی به مرکزیت علوم اسلامی، در زندگی و پشتوانه ی کمال انسان و جامعه است که با قرار دادن موضوع کتاب به عنوان یک اصالت، دفاع و رهگیری شده است. بخش های پیگیری شده ی این نوشتار، به این روی اند: درآمد، آغاز با من، ضرورت انجام پژوهش، روش بی رودربایستی، همگام با تاریخ، با گام های آریایی ها، گذشت روزگار و تبعات فرهنگی آن، چگونگی امروز، پرسشی احتمالی از خودم، ستون های ایران، زبان فارسی در استان و شهر کرمانشاه، پیشینه ی این پرسش و پژوهش، لهجه مهم تر از واژه، روشنگری هایی درباره ی بخش زبان این کتاب، پیشنهاد ها و ادامه با من و زبان، واژه نامه و اصطلاحات و ضرب المثل ها و کتابنامه.

  • امیررضا عطری